Książka ,,Sztuczna inteligencja dla rodziców i dzieci” w prosty sposób pokazuje, czym jest AI i jak działa w naszym codziennym życiu. Najciekawsze w niej są różne zabawy i ćwiczenia, które rodzice mogą wykonywać razem z dziećmi, wykorzystując jej możliwości.
Przykładowe zadania to: udawanie komputera, który zgaduje przedmioty; zabawa w „robota”, który wykonuje dokładne polecenia; gra w skojarzenia pokazująca, jak działa wyszukiwarka; czy rozpoznawanie emocji na podstawie min. Dzieci mogą też rysować własne roboty i zastanawiać się, do czego mogłyby służyć.
Takie ćwiczenia sprawiają, że trudne pojęcia stają się proste i zrozumiałe. Książka nie tylko uczy, ale też bawi, rozwija kreatywność i zachęca do rozmów o nowych technologiach.
Moim zdaniem to bardzo ciekawa i przydatna lektura, jak posiada się dzieci, które razem chcą poznawać świat sztucznej inteligencji. Ogólnie jest pomocna nie tylko dla dzieci, lecz jako rodzic z pokolenia ,,Y” mogę się wiele nauczyć.
Książka ,,Psychologia mózgu nastolatka” Johna Colemana pokazuje, jak rozwija się mózg młodych ludzi i dlaczego w okresie dojrzewania tak często pojawiają się emocjonalne huśtawki czy impulsywne decyzje. Autor wyjaśnia, że to nie tylko bunt, ale naturalny biologiczny etap rozwoju.
Ważnym wątkiem jest też rezyliencja, czyli zdolność do radzenia sobie z trudnościami i szybki powrót do równowagi po kryzysach. Autor podpowiada, jak wspierać nastolatków, aby rozwijali w sobie tę umiejętność – zarówno w domu, jak i w szkole.
Autor opisuje współczesnych nastolatków, których czasem nazywa się pokoleniem płatków śniegu. Chodzi o to, że młodzi ludzie bywają bardzo wrażliwi, łatwo ich urazić i trudno znoszą krytykę. Ta wrażliwość wynika z rozwoju mózgu i emocji w okresie dojrzewania.
Książka jest napisana prostym językiem, pełna przykładów i praktycznych porad. Dzięki temu łatwo się ją czyta, a jednocześnie daje dużo do myślenia. W moim odczuciu książka uświadamia nam, że nastolatek to człowiek szukający drogi, która rządzi się swoimi prawami. Nawet bym określiła uczucie podczas czytania to ,,współczucie”, że mają tak trudno.
